Masuk sekolah menengah, saya jadi kucar kacir identiti. Ada masalah keluarga yang porak peranda. So, berkawan dgn budak2 nakal. Budak laki pulak tu, bukan perempuan..huhu. Siap ada geng lagi. semua org kenal terutama cikgu la. Saya paling susah nk buat kerja skolah. Paling suka ponteng kelas. Selamba badak gi melepak kt kelas sebelah. sampai kena berdiri sebab ustazah marah sgt. Ingat lagi moment tu... nak menitik rasanya air mata bila kena sembur dan semua mata memandang dan sokseksoksek sinis je. Saya tak menjawab mulut but saya buat diam bodoh je. Tu masa form 1 sampai form 3 la. Dah la cikgu2 skolah tu kenal mak saya. Diorang sibuk nk report kt mak saya. Saya tak heran pun nk report sebab saya ada krisis dalaman diri sendiri yang menyebabkan saya memberontak. Mak saya tak heran kot kalau cikgu report. huhu.
Tapi, walaupun saya agak gengster kt skolah, tak buat kerja skolah, saya tetap boleh jawab exam dgn baik. Walau saya tak pernah siapkan kerja skolah yg cikgu bagi, bila cikgu tanya ape2, mesti saya lah org pertama yg akan jawab. Betul pulak tu. Sebab tu lah cikgu tak berani nak halau saya keluar kelas ;p. Dalam masa tu, saya cuba membantu kwn saya yg takleh jawab soalan. siap tulis dlm kertas lepas tu pass kt diorang lagi... kehkehkeh. Cikgu memang pening dgn sikap saya.
Bila PMR, saya ditatang bagai minyak yg penuh oleh mak saya. Mak saya juga cikgu tapi dia mengajar kt skolah lain. Pegi exam dia hantar, habis exam dia ambik, pegi makan then balik rumah rehat. Mak saya lah yang banyak berborak2 pasal exam dgn saya. Pasal geografi, sejarah sikit, sains, math dan semua lah. Sebab dia juga lah saya rasa tenang sgt jawab exam. Walaupun masa sebelum tu saya haru biru. Jiwa kacau yg amat. Tapi mak saya sgt pandai menenangkan saya. Ade je topik yang dia bincangkan siang malam. Sampaikan apa yang saya jawab exam tu adalah ayat2 dari mulut mak saya. Saya boleh absorb apa yang mak saya bagitau. magic kan? Bukan senang ok. sebab saya adalah looser masa form 1-3. Tapi mak saya bagi saya semangat nk ambik exam. Walaupun ujian saya boleh jawab, mak saya lah yang selalu borak2 pasal ujian ke apa ke. Mak selalu temankan saya study, buatkan air....huuuu rindu saat2 tu ;/
Bila saya dapat keputusan, alangkah terkejutnya cikgu2 kt skolah. Kawan2 saya? musuh2 saya? Of coz la diorang terkejut beruk dgn result yg saya dapat. Alhamdulillah.
Cikgu penolong kanan mintak saya isi borang mrsm tapi disebabkan masa lepas exam saya cuti panjang (jaga adik kecik), saya terlepas dateline. Maka cikgu pun bersusah payah ambikkan borang asrama penuh. Siap isikan separuh. suruh jugak saya dtg skolah semata2 nk isi borang tu sebab dia nk tolong hantar. huuuu terharu giler kt cikgu ni...sobsobsob.
Bila dah dapat skolah asrama penuh, entah hantu ape dtg dlm diri saya ni. Rasa nak pegi sgt walaupun mak saya macam tak nak berpisah dari saya. Saya dapat rasakan itulah titik permulaan saya untuk berubah. Menjadi lebih baik. Belajar erti kehidupan sebenar. Ni la first time saya duduk berjauhan. Hampir setahun saya homesick. giler la...haha. Tapi saya kuatkan semangat. cuma saya tak boleh call mak saya malam lepas prep. Kalau tak, mmg teresak2 la saya nangis. sampaikan mak ingat saya menangis sbb sakit :(. Kalau rindu sgt kt mak, saya akan menangis dlm toilet. sampai sembab mata. bengkak..huhu :(
Tapi kehidupan di asrama banyak mengajar saya erti kehidupan sebenar. Saya bersyukur sgt sebab Tuhan bagi peluang itu kpd saya. Disitu juga saya jumpa kawan2 yang macam2 level. Di situ juga saya belajar erti persahabatan, disitu juga saya belajar tak semua orang baik hatinya, disitu juga saya belajar bergaul dan berhati2 dgn kawan, disitu saya belajar disiplin, dan yang paling terkesan sekali, disitulah saya belajar SOLAT dgn betul, solat penuh 5 waktu, tentang bacaan dalam solat dan hal hal agama. Alhamdulillah, saya masih mengamalkan apa yang saya pelajari. Membaca alQuran walaupun masih tak lancar, tapi disitu lah bermulanya........Ini tak bermakna famili saya tak ajar benda2 ni cuma keadaan masa tu agak kucar kacir. Kesian mak saya mangsa keadaan dan banyak lagi benda lain yang menghalang. Dan disitu juga saya boleh mengubah tanggapan saya terhadap lelaki yang kononnya menyusahkan isteri. eerrrmmm tak semua. masih ada lagi lelaki sejati.
Walaupun dah belated, saya tetap nk ucapkan selamat hari guru dan selamat hari ibu.
"Memories can be sad, but sometimes they can also save you"
.jpg)
No comments:
Post a Comment
☆☀♥ feel free to leave your comments ♥☀☆